خانه /
در دنیای امروز، دادهها به عنوان یکی از ارزشمندترین داراییها در نظر گرفته میشوند. در همین راستا سازمانها و شرکتها برای مدیریت و استفاده موثر از این دادهها، به سیستمهایی نیاز دارند که بتوانند دادهها را به شکل ساختارمند و قابل دسترسی ذخیره و بازیابی کنند. پایگاه داده یکی از این سیستمها است که نقش حیاتی در مدیریت اطلاعات دارد. در این مقاله از بلاگ آسا قصد داریم به بررسی عمیقتر پایگاه دادهها بپردازیم و به سوالاتی که ممکن است در ذهن علاقهمندان به فناوری ایجاد شود پاسخ دهیم. با ما همراه باشید.
پایگاه داده (Database) به مجموعهای سازماندهیشده از دادهها گفته میشود که به صورت الکترونیکی و با استفاده از یک سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS) ذخیره میشود. این دادهها میتوانند به صورت جداول، اسناد یا سایر ساختارهای اطلاعاتی باشند و برای دسترسی و مدیریت موثر از طریق زبانهای پرسوجو مانند SQL مورد استفاده قرار گیرند.
یکی از تفاوتهای اصلی پایگاه داده با سایر سیستمهای مدیریت اطلاعات این است که در پایگاه دادهها، دادهها به صورت ساختاریافته و با ارتباطات مشخص ذخیره میشوند. این ساختار و سازماندهی باعث میشود تا دیتاها به راحتی جستجو، بهروزرسانی و مدیریت شوند.
اگر بخواهیم تاریخچه پایگاه داده را به صورت مختصر بررسی کنیم، میتوانیم بگوییم دیتابیسها از دهه ۶۰ میلادی به عنوان ابزارهای مهم مدیریت دادهها مطرح شدند. در ابتدا، سیستمهای مدیریت فایل (File Systems) برای ذخیره و دسترسی به دادهها استفاده میشدند، اما این سیستمها مشکلاتی از قبیل عدم امکان ارتباط میان دادهها و مدیریت پیچیده را داشتند.
در دهه ۷۰ میلادی، پایگاههای داده رابطهای (Relational Databases) معرفی شدند که انقلابی در مدیریت دادهها ایجاد کردند. این پایگاههای داده با استفاده از جداول و روابط بین آنها، امکان ذخیرهسازی دادههای پیچیدهتر و بازیابی سریعتر این دادهها را فراهم کردند. SQL هم در همین دوره به عنوان زبان استاندارد برای کار با پایگاههای داده رابطهای توسعه پیدا کرد.
در دهههای بعد، با پیشرفت تکنولوژی و افزایش نیاز به مدیریت دادههای حجیم، پایگاههای داده NoSQL ظهور کردند. این پایگاهها برای مدیریت دادههای بدون ساختار و نیمهساختاریافته طراحی شدند و امکان مقیاسپذیری بالا و کار با دادههای بزرگ (Big Data) را فراهم کردند.
سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS) نرمافزاری است که به کاربران امکان میدهد تا یک پایگاه داده را ایجاد و مدیریت کنند. همچنین، این سیستم به کاربران کمک میکند تا دادهها را در پایگاه داده ایجاد کرده، بخوانند، بهروزرسانی و حذف کنند و همچنین وظایف مربوط به ثبت و ممیزی را انجام دهند.
DBMS امکان جداسازی فیزیکی و منطقی دادهها را فراهم میکند؛ به این معنی که کاربران و برنامهها نیازی به دانستن موقعیت فیزیکی یا منطقی دادهها ندارند. علاوه بر این، DBMS میتواند دسترسی به پایگاه داده را محدود و کنترل کند و نمایشهای مختلفی از یک ساختار پایگاه داده را به کاربران مختلف ارائه دهد. برخی از نمونههای DBMS شامل Microsoft SQL Server، MySQL و Oracle Database هستند.
وقتی حرف از پایگاه داده میشود، یکی از عبارتهای پرتکرار SQL است؛ در تعریف پایگاه داده همین مقاله هم به این عبارت اشاره کردیم. بنابراین مهم است که بدانیم SQL چیست.
SQL یا Structured Query Language، یک زبان برنامهنویسی استاندارد است که برای مدیریت و دستکاری پایگاههای داده رابطهای استفاده میشود. SQL به کاربران این امکان را میدهد تا دادهها را در جداول پایگاه داده جستجو کنند، دادههای جدیدی وارد کنند، دادههای موجود را بهروزرسانی کنند و حتی ساختار پایگاه داده را تغییر دهند.
یکی از ویژگیهای اصلی SQL این است که زبان آن به صورت اعلامی (Declarative) است. به این معنا که کاربران تنها نیاز به توضیح نتایج مورد انتظار دارند و نیازی به توضیح چگونگی رسیدن به آن نتایج ندارند. این ویژگی باعث شده است که SQL به عنوان زبان اصلی مدیریت پایگاههای داده رابطهای در سراسر جهان مورد استفاده قرار گیرد.
SQL در مقایسه با زبانهای دیگر مانند NoSQL که برای پایگاههای داده غیررابطهای استفاده میشود، قدرت و انعطافپذیری بیشتری در مدیریت دادهها دارد. به همین دلیل، همچنان یکی از زبانهای اصلی و مهم در دنیای مدیریت دادهها به شمار میرود.
حال که با مفاهیم پایهای دیتا بیس آشنا شدیم، خوب است اصطلاحات پرکاربرد و ضروری این حوزه را هم با هم بررسی کنیم تا اگر به دنبال مطالعه تخصصیتر در این زمینه بودید، با کمترین مشکل بتوانید این کار را انجام دهید.
کلید اولیه یک فیلد یا مجموعهای از فیلدهاست که به صورت یکتا یک رکورد را در یک جدول مشخص میکند.
کلید خارجی به فیلدی گفته میشود که به کلید اولیه یک جدول دیگر اشاره میکند و برای ایجاد روابط بین جداول استفاده میشود.
فرایند نرمالسازی به سازماندهی دادهها در جداول (به طوری که از تکرار دادهها و ناهنجاریهای بهروزرسانی جلوگیری شود) اشاره دارد. نرمالسازی به افزایش کارایی و کاهش فضای ذخیرهسازی کمک میکند.
این واژه به مجموعهای از چهار ویژگی تجزیهناپذیری، همخوانی، انزوا و پایایی (Atomicity، Consistency، Isolation، Durability) اشاره دارد که تضمین میکند تراکنشهای پایگاه داده به صورت قابل اعتماد اجرا میشوند.
این دو اصطلاح به تکنیکهایی اشاره دارند که برای افزایش قابلیت اطمینان و مقیاسپذیری پایگاه دادهها استفاده میشوند. Replication به کپی کردن دادهها در چندین سرور اشاره دارد، در حالی که Sharding دادهها را به قطعات کوچکتر تقسیم میکند و در سرورهای مختلف ذخیره میکند.
بهینهسازی پرسوجو به مجموعه تکنیکهایی گفته میشود که برای افزایش کارایی اجرای پرسوجوها در پایگاه دادهها استفاده میشود. این تکنیکها شامل استفاده از ایندکسها، بازنویسی پرسوجوها و انتخاب الگوریتمهای بهینه برای اجرای پرسوجوها است.
پایگاه دادهها انواع مختلفی دارند که سازمانها میتوانند بر اساس نیاز خود انتخاب کنند. شناخت انواع مختلف دیتابیسها میتواند به تصمیمگیری و انتخاب بهتر کمک کند. در ادامه ۹ نوع پرکاربرد پایگاه داده را میبینید.
این نوع پایگاه داده از یک ساختار جدولی استفاده میکند و دادهها را به شکلی سازماندهی میکند که با روشهای مختلفی میتوان به آنها دسترسی داشت. پایگاههای داده رابطهای شامل جداولی هستند که دادهها در دستههای از پیش تعریفشدهای در آنها قرار میگیرند. هر جدول شامل ستونهایی است که دستههای مختلف داده را نشان میدهند و ردیفهایی که هر کدام یک نمونه از دادهها را در دستههای مربوطه نمایش میدهند. اطلاعات مربوط به یک مشتری خاص در این نوع پایگاه داده به صورت ردیفها، ستونها و جداول سازماندهی میشود که برای جستجو با استفاده از زبانهای پرسوجو مانند SQL یا NoSQL بهینهسازی شدهاند.
پایگاههای داده رابطهای از SQL برای تعامل با دادهها استفاده میکنند و به راحتی میتوان دستههای جدیدی از دادهها را به این نوع پایگاه دادهها اضافه کرد؛ بدون اینکه نیاز به تغییری در برنامههای موجود باشد. سیستم مدیریت پایگاه داده رابطهای (RDBMS) برای ذخیره، مدیریت، پرسوجو و بازیابی دادهها در پایگاه داده رابطهای استفاده میشود.
معمولا RDBMS به کاربران اجازه میدهد تا دسترسی خواندن/نوشتن را کنترل کنند، گزارشها را تولید کرده و دادهها را تحلیل کنند. برخی از پایگاههای داده از ویژگیهای ACID (اتمی بودن، سازگاری، ایزولاسیون، دوام) پیروی میکنند تا اطمینان حاصل شود که دادهها همواره سازگار هستند و تراکنشها به صورت کامل انجام میشوند.
این نوع پایگاه داده، دادهها را در چندین مکان فیزیکی ذخیره میکند. پردازش دادهها هم به صورت توزیعشده انجام میشود و در بخشهای مختلف شبکه تکثیر میشود. پایگاههای داده توزیعشده میتوانند همگن باشند؛ به این معنی که تمامی مکانهای فیزیکی از سختافزار، سیستمعامل و نرمافزارهای دیتابیس یکسانی استفاده کنند یا میتوانند ناهمگن باشند که در این صورت سختافزار، سیستمعامل و نرمافزارهای پایگاه داده ممکن است در مکانهای مختلف باشند.
این نوع پایگاه داده در محیطهای ابری عمومی، خصوصی یا هیبریدی ساخته میشود و برای محیطهای مجازیسازی شده طراحی شده است. کاربران بر اساس میزان استفاده از فضای ذخیرهسازی و پهنای باند هزینه میپردازند و میتوانند مقیاسپذیری و دسترسی بالایی داشته باشند. این پایگاههای داده میتوانند با برنامههایی که به صورت نرمافزار به عنوان سرویس (SaaS) ارائه میشوند، کار کنند. خدماتی که به این شکل ارائه میشوند معمولا به عنوان سرویس (DBaaS) شناخته میشوند.
پایگاههای داده NoSQL، زمانی که با حجم زیادی از دادههای توزیعشده سروکار داریم مناسب هستند. این دیتابیسها میتوانند مشکلات عملکردی مربوط به دادههای بزرگ را بهتر از پایگاههای داده رابطهای مدیریت کنند. همچنین برای تحلیل مجموعههای بزرگ دادههای بدون ساختار و دادههای ذخیرهشده در سرورهای مجازی در فضای ابری عملکرد خوبی دارند. به این پایگاهها معمولا پایگاههای داده غیررابطهای هم گفته میشود.
پایگاههای داده شیگرا برای ذخیره دادههایی که با استفاده از زبانهای برنامهنویسی شیگرا ایجاد شدهاند، طراحی شدهاند. این پایگاهها بیشتر به سازماندهی اشیاء به جای دادهها تمرکز دارند. به عنوان مثال، یک رکورد داده تصویری به عنوان یک شیء داده ذخیره میشود نه یک مقدار الفبایی-عددی.
این نوع دیتابیس که از نوع NoSQL محسوب میشود، برای ذخیرهسازی، نقشهبرداری و پرسوجوی روابط بین دادهها با استفاده از مفاهیم نظریه گرافها استفاده میشود. پایگاههای داده گراف از گرهها (Nodes) و یالها (Edges) تشکیل شدهاند. گرهها موجودیتها را نشان میدهند و یالها ارتباطات بین گرهها را مشخص میکنند. این نوع پایگاه داده معمولا برای تحلیل ارتباطات پیچیده به کار میرود؛ مثلا تحلیل دادههای مشتریان در هنگام تعامل با یک کسبوکار در صفحات وب یا شبکههای اجتماعی.
پایگاههای داده گراف از زبان برنامهنویسی SPARQL استفاده میکنند که میتواند همانند SQL تحلیلهای پیچیدهای انجام دهد، اما علاوه بر آن برای تحلیلهای معنایی هم به کار میروند. این ویژگی SPARQL را برای تحلیل مجموعه دادههای ترکیبی از دادههای ساختاریافته و غیرساختاریافته مفید میکند.
پایگاه داده چندمدلی از چندین مدل دادهای پشتیبانی میکند که این مدلها نحوه سازماندهی و ترتیبدهی اطلاعات در پایگاه داده را تعریف میکنند. این ویژگی به تیمهای فناوری اطلاعات اجازه میدهد تا نیازهای مختلف برنامهها را بدون نیاز به راهاندازی سیستمهای پایگاه داده مختلف برآورده کنند. به عنوان مثال یک پایگاه داده چندمدلی میتواند از مدلهای دادهای مانند رابطهای، سلسلهمراتبی، شیءگرا، گراف و NoSQL پشتیبانی کند.
پایگاه داده خودگردان که به آن پایگاه داده خودمختار هم گفته میشود، نوع جدیدی از پایگاه داده است که وظایف معمول مدیریت دادهها مانند پشتیبانگیری، بهروزرسانی، تنظیم و امنیت را به صورت خودکار انجام میدهد. این پایگاههای داده بر پایه ابر ساخته شدهاند و از فرایندهای یادگیری ماشین در خودکارسازی استفاده میکنند. پایگاههای داده خودگردان نیاز به دخالت انسانی را برای انجام عملیات روزانه به حداقل میرسانند که این امر زمان لازم برای مدیریت پایگاه داده توسط مدیران را کاهش میدهد.
انبار داده یک مخزن برای ذخیره دادههای سازمان از سیستمهای عملیاتی و منابع دیگر است. انبارهای داده معمولا برای انجام پرسوجو و تحلیلهای سریع طراحی شدهاند. به طور معمول، یک انبار داده یک پایگاه داده رابطهای است که یا به صورت محلی در مرکز داده سازمان یا در فضای ابری قرار دارد.
پایگاه دادهها در صنایع و حوزههای مختلف کاربردهای گستردهای دارند. در ادامه به برخی از این کاربردها اشاره میکنیم:
مدیریت و استفاده از پایگاه دادهها در کنار کاربردها و مزایایی که دارد، با چالشهای مختلفی هم همراه است. برخی از این چالشها عبارتند از:
فناوری پایگاههای داده همواره در حال پیشرفت است و آینده این حوزه با نوآوریهای جدید روشن به نظر میرسد. در ادامه به برخی از این نوآوریها اشاره میکنیم:
این مدل به کاربران امکان میدهد تا از طریق اینترنت به دیتابیس خود دسترسی داشته باشند بدون اینکه نیاز به مدیریت سختافزار و نرمافزار مربوطه داشته باشند. این سرویسها به طور خودکار مقیاسپذیر، امن و قابل اعتماد هستند.
با پیشرفت فناوری کوانتومی، پایگاههای داده کوانتومی میتوانند قابلیتهایی فراتر از پایگاههای دادههای کنونی ارائه دهند؛ مانند پردازش موازی و محاسبات بسیار سریعتر.
هوش مصنوعی میتواند به بهینهسازی عملکرد پایگاه دادهها در بهینهسازی پرسوجوها و پیشبینی نیازهای منابع کمک کند.
بازار کار در حوزه پایگاه دادهها به دلیل رشد روزافزون دادهها و نیاز به مدیریت آنها، در حال گسترش است. به طور کلی مانند اغلب حوزهها، شرایط شغلی در این حوزه هم به تخصص، تجربه و دانش افراد وابسته است، اما در ادامه به مهارتهای لازم و آینده شغلی DB میپردازیم.
برای ورود به این حوزه، افراد نیاز به تسلط بر مفاهیم پایهای پایگاه داده، زبان SQL و آشنایی با انواع DBMSها دارند. همچنین دانش درباره امنیت دادهها، مدیریت دادههای بزرگ و تکنیکهای بهینهسازی پرسوجوها بسیار مفید خواهد بود.
با توجه به پیشرفت تکنولوژی و افزایش استفاده از دادهها، به نظر میرسد نیاز به متخصصان پایگاه داده در آینده بیشتر هم خواهد شد. در ایران هم به دلیل گسترش صنعت فناوری اطلاعات، تقاضا برای این تخصص در حال افزایش است. بنابراین اگر کار کردن و مدیریت حرفهای دادهها را دوست دارید، خوب است مشغول شدن در زمینه پایگاه داده را هم در میان گزینههای خود قرار دهید.
پایگاه دادهها به عنوان یکی از اجزای کلیدی در مدیریت و ذخیرهسازی دادهها، نقش حیاتی در دنیای امروز ایفا میکنند. از سازمانهای کوچک تا شرکتهای بزرگ، همه به پایگاه دادهها وابسته هستند تا اطلاعات خود را به صورت ساختاریافته و قابل دسترسی نگهداری کنند. با توجه به چالشها و فرصتهای پیش رو، یادگیری و تخصص در این حوزه میتواند به افراد کمک کند تا در بازار کار رقابتی امروز موفق باشند.
منبع
https://www.techtarget.com/searchdatamanagement/definition/database