MySQL به عنوان یکی از محبوب‌ترین سیستم‌های مدیریت پایگاه داده از نوع رابطه‌ای (RDBMS)، نقش مهمی در زمینه ذخیره و مدیریت داده‌ها دارد. این نرم‌افزار متن‌باز و رایگان برای مدیریت و ذخیره داده‌ها در مقیاس‌های مختلف، از پروژه‌های کوچک گرفته تا سیستم‌های بزرگ و پیچیده استفاده می‌شود. این ابزار به دلیل سرعت، امنیت بالا و سادگی در استفاده، به یکی از انتخاب‌های اصلی توسعه‌دهندگان تبدیل شده است. در این مقاله از بلاگ آسا این پایگاه داده محبوب را بررسی و دستور‌های اصلی آن را به شما معرفی می‌کنیم.
MySQL چیست؟
MySQL یک سیستم مدیریت پایگاه داده (Database) است که از زبان SQL (Structured Query Language) برای مدیریت و تعامل با داده‌ها استفاده می‌کند. این سیستم ابتدا توسط شرکت MySQL AB در سال ۱۹۹۵ میلادی توسعه پیدا کرد و بعد‌ها توسط شرکت‌های Sun Microsystems و سپس Oracle Corporation خریداری شد. معمولا این پایگاه داده در کنار زبان‌های معروفی مثل Python، PHP و Java استفاده می‌شود تا توسعه‌دهندگان بتوانند به راحتی، داده‌های خود را ذخیره، مدیریت و استفاده کنند.
به عنوان مثال، هر زمان که فردی در اینترنت جستجو می‌کند، وارد حساب کاربری خود می‌شود و یا تراکنشی انجام می‌دهد، اطلاعات مرتبط به آن کار در پایگاه داده ذخیره می‌شوند تا در آینده قابل دسترس باشند. MySQL در این زمینه بسیار قدرتمند ظاهر می‌شود و با ارائه امکانات مختلف، این فرایند‌ها را به سادگی پیاده‌سازی می‌کند.
ویژگی‌های کلیدی MySQL
به عنوان یک پایگاه داده محبوب، MySQL ویژگی‌های مختلفی دارد که باعث شده انتخاب اول بیشتر برنامه‌‌نویسان و توسعه‌دهندگان برای ذخیره اطلاعات باشد:
- متن باز بودن: MySQL یک نرم‌افزار متن باز است و علاوه بر رایگان بودن، جامعه بزرگی از توسعه‌دهندگان به صورت مداوم در حال بهبود و ارتقای آن هستند.
- رابطه‌ای بودن (Relational): این سیستم بر اساس مدل پایگاه داده رابطه‌ای طراحی شده است. به طوری که کاربران می‌توانند اطلاعات را در قالب جدول‌هایی با ردیف‌ها و ستونها سازماندهی و به شکلی کارآمد ذخیره و بازیابی کنند.
- قابل اطمینان: MySQL با سابقه بسیار زیاد و طولانی که دارد، به عنوان یک پایگاه داده پایدار و قابل اطمینان در میان کاربران شناخته می‌شود.
- عملکرد بالا: MySQL به بهینه‌ترین شکل ممکن طراحی شده و توانایی مدیریت تراکنش‌های حجیم و داده‌های بزرگ را به بهترین شکل ممکن داراست.
- مقیاس‌پذیری: این سیستم می‌تواند به صورت عمودی (افزایش منابع سرور) و افقی (تقسیم بار بین چند سرور) گسترش پیدا کند تا با نیاز‌های رو به رشد داده‌ها و کاربر‌ها تطابق پیدا کند.
- امنیت بالا: MySQL ویژگی‌های امنیتی قدرتمندی برای محافظت از اطلاعات در اختیارتان قرار می‌دهد؛ از جمله کنترل دسترسی، رمزنگاری و قابلیت‌های نظارتی. به‌‌وسیله یک پیکربندی درست، می‌توانید مطمئن شوید که تنها کاربران مجاز به اطلاعات حساس موجود در دیتابیس دسترسی دارند.
- سازگاری گسترده: MySQL توسط زبان‌های برنامه‌نویسی و ابزار‌های مختلفی پشتیبانی می‌شود. این سیستم کانکتور‌ها و APIهایی برای زبان‌های پرکاربردی مثل PHP، Python، Java و دیگر زبان‌ها ارائه می‌دهد و ارتباط با پلتفرم‌های مختلف مثل ویندوز، لینوکس و مک را آسان می‌کند.
چه کسانی از MySQL استفاده می‌کنند؟
MySQL ساختار بسیار منعطفی در زمینه رفع نیاز کاربران مختلف دارد که می‌تواند نیاز گروه مختلفی از کاربران از جمله کسب و کار‌های کوچک تا شرکت‌های بزرگ را برآورده کند.
۱- کسب و کار‌های کوچک و متوسط (SMBs)
کسب و کار‌های کوچک و متوسط به دلیل مقرون به‌صرفه بودن، سهولت استفاده و انعطاف‌پذیری به MySQL علاقه‌مند هستند. این کسب و کار‌ها از MySQL برای مدیریت تراکنش‌های فروش و اطلاعات مشتریان استفاده می‌کنند.
۲- شرکت‌های بزرگ
به دلیل مقیاس‌پذیری و پایداری MySQL، شرکت‌هایبزرگ از این پایگاه داده برای ذخیره دیتا و اطلاعات خود استفاده می‌کنند. شرکت‌هایی مثل فیس‌بوک، سونی و اپل برای مدیریت پایگاه‌های داده بزرگ و پشتیبانی از برنامه‌های پر‌ترافیک از MySQL استفاده می‌کنند.
۳- توسعه‌دهندگان وب
MySQL به دلیل ادغام آسان با فناوری‌های محبوب توسعه وب مثل PHP و جاوا اسکریپت، یکی از گزینه‌های مورد علاقه توسعه‌دهندگان وب است. بیشتر وب‌سایت‌ها و برنامه‌های وب از جمله وبلاگ‌ها، سیستم‌های مدیریت محتوا و پلتفرم‌های تجارت الکترونیک، توسط MySQL پشتیبانی می‌شوند.
۴- مؤسسه‌های آموزشی
در محیط‌های آموزشی، MySQL برای آموزش مفاهیم مدیریت پایگاه داده و مهارت‌های SQL به طور گسترده و جدی استفاده می‌شود. متن‌باز بودن آن باعث شده که گزینه‌ای مقرون به‌صرفه و مناسب برای مدارس، دانشگاه‌ها و کالج‌ها باشد.
تفاوت SQL و MySQL چیست؟
به طور کلی، SQL یک زبان عمومی برای مدیریت داده‌ها در پایگاه‌های داده است. این در حالی است که MySQL یک نرم‌افزار خاص است که برای اجرای این زبان و مدیریت پایگاه داده استفاده می‌شود.
| MySQL | SQL (Structured Query Language) |
| MySQL یک سیستم مدیریت پایگاه داده رابطه‌ای (RDBMS) است که از SQL استفاده می‌کند. | SQL یک زبان استاندارد است که برای تعامل با پایگاه‌های داده رابطه‌ای به کار می‌رود. |
| MySQL متن‌باز است و برای همه به صورت رایگان در دسترس است. | SQL یک زبان متن‌باز نیست؛ بلکه استانداردی است که توسط ابزار‌های مختلف پیاده‌سازی می‌شود. |
| MySQL از زبان‌های برنامه‌نویسی مثل C، Python، C++ و Ruby پشتیبانی می‌کند. | SQL خود یک زبان کوئری‌نویسی است که نمی‌تواند به عنوان یک زبان برنامه‌نویسی کامل عمل کند. |
| MySQL تنها به زبان انگلیسی ارائه شده است. | SQL در زبان‌های مختلف قابل استفاده است. |
| MySQL از توابع تعریف‌شده توسط کاربر (User-Defined Functions) و XML پشتیبانی نمی‌کند. | SQL از توابع تعریف‌شده توسط کاربر و XML پشتیبانی می‌کند. |
آشنایی با دستورات MySQL
برای استفاده از MySQL، باید با دستورات پایه SQL آشنا باشید. این دستورات به شما کمک می‌کند تا داده‌ها را در پایگاه داده ایجاد، مدیریت و پردازش کنید.
نکته‌ای که باید به آن توجه کنید این است که SQL به طور کلی به حروف بزرگ و کوچک حساس نیست. اما معمولا به دلیل خوانایی بهتر، استاندارد‌سازی و سازگاری با ابزار‌ها و ویرایشگر‌ها به صورت بزرگ (Uppercase) نوشته می‌شوند.
۱- ایجاد و استفاده از پایگاه داده
برای ایجاد یک پایگاه داده جدید از دستور «CREATE DATABASE» استفاده می‌کنیم:
;CREATE DATABASE my_database
My_database نام پایگاه دادهای است که قصد ایجاد کردنش را دارید. اگر پایگاه دادهای با همین نام از قبل وجود داشته باشد، خطا دریافت می‌کنید مگر این که از دستور «IF NOT EXISTS» استفاده کنید:
CREATE DATABASE IF NOT EXISTS my_database;
همچنین برای استفاده از دیتابیس دلخواه از میان دیتابیس‌های موجود، از دستور «USE» استفاده می‌کنیم.
USE my_database;
۲- ایجاد جدول
برای ذخیره داده‌ها، باید جدولی در پایگاه داده ایجاد کنیم. برای ایجاد جدول می‌توانیم از دستور «CREATE TABLE» استفاده کنیم.
CREATE TABLE users (
id INT AUTO_INCREMENT PRIMARY KEY,
name VARCHAR(255),
email VARCHAR(255) NOT NULL,
created_at TIMESTAMP DEFAULT CURRENT_TIMESTAMP
);
این دستور جدولی به نام users در پایگاه داده ایجاد می‌کند. مقادیر موجود در جدول به صورت زیر است:
- id: ستونی از نوع عدد صحیح (INT) است که به وسیله دستور «AUTO_INCREMENT» مقدارش افزایش پیدا می‌کند. این ستون به عنوان کلید اصلی (PRIMARY KEY) استفاده می‌شود.
- name: ستونی از نوع رشته‌ای (VARCHAR) با حداکثر طول ۲۵۵ کاراکتر.
- email: ستونی از نوع رشته‌ای (VARCHAR) با حداکثر طول ۲۵۵ کاراکتر.
- created_at: ستونی برای ذخیره زمان ایجاد شدن رکورد است. نوع داده آن (TIMESTAMP) است و مقدار پیش‌فرض آن زمان فعلی سیستم (CURRENT_TIMESTAMP) خواهد بود.
۳- وارد کردن داده‌ها
برای اضافه کردن داده به یک جدول از دستور «INSERT INTO» استفاده می‌کنیم.
INSERT INTO users (name, email)
VALUES (‘Ali’, ‘ali@example.com’);
این دستور یک رکورد جدید در جدول users وارد می‌کند.
- INSERT INTO users: مشخص می‌کند که داده‌ها به جدول users وارد شوند.
- (name, email): ستون‌هایی که مقادیر باید در آن‌ها ذخیره شوند.
- VALUES: مقادیری که باید به این ستونها اختصاص داده شود.
‘Ali’ در ستون name ذخیره می‌شود.
‘ali@example.com’ در ستون email ذخیره می‌شود.
۴- خواندن داده‌ها
برای بازیابی اطلاعات از جدول، از دستور «SELECT» استفاده کنید.
SELECT * FROM users;
این دستور همه داده‌های موجود در جدول users را بازیابی می‌کند.
SELECT *: نشان دهنده انتخاب کردن همه ستونها برای بازیابی شدن اطلاعات است.
FROM users: مشخص می‌کند که داده‌ها از جدول users گرفته شوند.
اگر می‌خواهید نتایج را فیلتر کنید، مثال زیر را ببینید:
SELECT name, email FROM users WHERE id = 1;
این دستور فقط مقادیر ستون‌های name و email را برای رکوردی که مقدار id آن برابر با ۱ است، بازیابی می‌کند.
۵- به‌روزرسانی داده‌ها
برای به‌روزرسانی رکورد‌های موجود در جدول، از دستور «UPDATE» استفاده کنید.
UPDATE users
SET name = ‘amir’
WHERE id = 1;
این دستور مقدار ستون name را برای رکوردی که id آن ۱ است به Hassan تغییر می‌دهد.
UPDATE users: مشخص می‌کند که جدول users باید تغییر کند.
SET name = ‘Hassan’: مقدار جدید ستون name.
WHERE id = 1: شرطی که مشخص می‌کند کدام رکورد به‌روزرسانی شود. اگر شرط WHERE وجود نداشته باشد، تمام رکورد‌ها به‌روزرسانی می‌شوند.
۶- حذف داده‌ها
برای حذف رکورد‌ها از دستور «DELETE» استفاده می‌شود.
DELETE FROM users WHERE id = 1;
این دستور رکوردی که مقدار id آن برابر ۱ است را از جدول users حذف می‌کند.
DELETE FROM users: مشخص می‌کند که داده‌ها از جدول users حذف شوند.
WHERE id = 1: شرطی که رکورد خاصی را برای حذف مشخص می‌کند. بدون این شرط، تمام رکورد‌ها حذف می‌شوند.
۷- حذف جدول
با دستور «DROP TABLE» می‌توانید یک جدول را به طور کامل حذف کنید.
DROP TABLE users;
این دستور جدول users و تمام داده‌های آن را به طور کامل حذف می‌کند. این عملیات غیرقابل بازگشت است.
DROP TABLE users: حذف کامل جدول به همراه ساختار و محتوا.
برای جلوگیری از خطا در صورت نبود جدول، می‌توانید از دستور «IF EXISTS» استفاده کنید:
DROP TABLE IF EXISTS users;
۸- حذف پایگاه داده
DROP DATABASE my_database;
این دستور پایگاه داده my_database را به طور کامل حذف می‌کند.
DROP DATABASE my_database: کل پایگاه داده و تمامی جداول و داده‌های آن حذف می‌شود.
مشابه با جداول، برای جلوگیری از خطا می‌توانید از شرط «IF EXISTS» استفاده کنید:
DROP DATABASE IF EXISTS my_database;
سخن آخر
MySQL یکی از پایه‌های اصلی وب و مدیریت داده‌ها است و یادگیری آن برای توسعه‌دهندگان و متخصصان فناوری اطلاعات ضروری است. با استفاده از دستورات SQL و ویژگی‌های MySQL می‌توانید پایگاه داده‌های قدرتمندی برای مدیریت اطلاعات بسازید. همچنین دستورات پایه SQL، جزو ابزار‌های کلیدی برای مدیریت و کار با پایگاه داده MySQL هستند. یادگیری و تسلط بر آن‌ها برای مدیریت داده‌ها و اجرای عملیات‌های مختلف ضروری است. با تمرین این دستورات در محیط‌های واقعی، می‌توانید مهارت خودتان را بیشتر از قبل ارتقا دهید.
منابع:
https://www.geeksforgeeks.org/what-is-mysql/
https://www.oracle.com/mysql/what-is-mysql/
https://www.javatpoint.com/mysql-history/
https://www.mysql.com/customers/industry/?id=
https://www.w3schools.com/mysql/default.asp/
دیدگاهتان را بنویسید