در دنیای زبان برنامه‌نویسی PHP، دو روش متداول برای مدیریت داده‌ها وجود دارد. به این دو روش GET و POST می‌گویند. هر دوی این روش‌ها برای ارسال داده از سرور و ارسال داده به سرور استفاده میشوند. اما روش‌های GET و POST در نوع عملکرد متفاوت هستند. توسعه دهنده های PHP باید این تفاوت‌ها را بدانند و با توجه به ویژگی داده‌ها از روش مناسب استفاده کنند. در این مقاله، درباره تفاوتهای این دو روش صحبت میکنیم و نتایج بهینه با استفاده از این روش‌ها را معرفی میکنیم.
HTTP چیست؟
برای اینکه تفاوت‌ها و ویژگی‌های خاص روش‌های GET و POST را توضیح بدهیم، اول باید با پروتکل HTTP آشنا شویم. این پروتکل مخفف عبارت Hyper Text Transfer Protocol است و فرمت اطلاعات را مشخص می‌کند. شما می‌توانید از این پروتکل برای ارسال اطلاعات به شبکه استفاده کنید.
به‌علاوه، HTTP نوع واکنش وب سرورها و مرورگرها را در مواجه با دستورهای مختلف مشخص می‌کند. مثلا، وقتی آدرس سایتی را در مرورگر می‌نویسید، یک درخواست HTTP را به وب‌سرور می‌فرستید. در اینجا به درخواست شما Request گفته می‌شود و پاسخی که سرور بعد از پردازش ارسال می‌کند، Response است. GET و POST متدهای مختلف پروتکل HTTP هستند.
متد GET چیست؟
روش GET برای نتایج جست‌وجو، باز کردن صفحه‌های سایت و صفحه‌بندی نتایج استفاده می‌شود. اگر می‌خواهید داده‌ها را به صورت جفت Name = Value در URL قرار دهید، می‌توانید از متد GET استفاده کنید.
در این حالت، مقدار کاراکترهای URL محدود است و فقط ۲۰۴۸ کاراکتر می‌توانید در URL قرار دهید. نکته مهم این است که نباید از این روش برای ارسال داده‌های حساس استفاده کنید. مثلا، اگر می‌خواهید رمز عبور را به سرور بفرستید، نمی‌توانید از روش GET استفاده کنید. این متد برای ارسال داده‌های باینری مثل تصاویر یا فایل‌های Word هم مناسب نیست.
مزایا و معایب متد GET
مهم‌ترین مزیت این متد، بوک‌مارک کردن صفحه‌ها است. شما می‌توانید اطلاعات ارسال شده را در URL نشان دهید و صفحه را با استفاده از Query String بوک‌مارک کنید. اما در این روش، نمی‌توانید از اطلاعات مهم مثل نام کاربری، رمز عبور و اطلاعات کارت بانکی محافظت کنید؛ چون اطلاعات صفحه به طور کامل در Query String نشان داده می‌شود.
بیشتر بخوانید: API Gateway چیست؟
به‌علاوه، اطلاعات در حافظه مرورگر کاربر ذخیره میشوند. یکی دیگر از معایب روش GET، محدود بودن طول URL است. داده‌ها در یک متغیر، داخل محیط سرور ذخیره می‌شود و کل داده‌ها محدود می‌شود. نکته آخر اینکه امکان آپلود فایل در روش GET وجود ندارد و شما نمی‌توانید محتوای موجود در فایل را به این روش ارسال کنید.
متد POST چیست؟
اگر از روش POST استفاده کنید، داده‌های فرم به بدنه درخواست HTTP اضافه میشوند. بنابراین، داده‌ای در URL وجود ندارد. اگر می‌خواهید رمز عبور را به سرور بفرستید، می‌توانید از این روش استفاده کنید. یکی از ویژگی‌های روش POST محدود نبودن مقدار کاراکتر است. در این حالت، هیچ محدودیتی در اندازه داده‌های ارسالی وجود ندارد.
همچنین، برای ارسال داده‌های ASCII و داده‌های باینری مثل تصاویر و فایل‌های WORD هم می‌توانید از روش POST استفاده کنید. نکته مهم این است که در این روش، داده‌ها در HTTP header قرار می‌گیرند. بنابراین، باید به ایمنی داده‌ها در پروتکل HTTP توجه کنید و از HTTPS استفاده کنید. با این توضیحات، یکی از مهم‌ترین تفاوتهای متد POST و GET، ایمنی آن‌ها است. به طور کلی روش POST ایمن‌تر از روش GET است و پارامترهای ارسال‌شده را در تاریخچه مرورگر یا در لاگ‌های وب سرور ذخیره نمی‌کند.
مزایا و معایب روش POST
مهم‌ترین مزیت این روش، امنیت بالا است. وقتی کاربر اطلاعاتی را تایپ می‌کند، آن داده‌ها در مرورگر و گزارش‌ها ذخیره نمی‌شوند. امکان مشاهده اطلاعات ارسالی در آدرس صفحه هم وجود ندارد. بنابراین، نمی‌توانید صفحه را در مرورگر ذخیره کنید.
کاربردهای روش POST
شما می‌توانید برای ساخت فرم‌های ورود و ثبت‌نام از روش POST استفاده کنید. به‌علاوه، ساخت فرم با فیلد زیاد، فرم‌های حاوی اطلاعات حساس و آپلود فایل‌ها هم با روش POST انجام می‌شود.
نحوه کار متد POST
وقتی با این روش فرمی را ارسال می‌کنید، مرورگر به طور اتوماتیک نام کنترل‌های فرم و مقدار آن‌ها را می‌خواند و بعد کنترل‌ها را به کد تبدیل می‌کند. مرحله بعد، ارسال صفحه، به صفحه مقصد است. در این حالت، مرورگر کنترل‌ها و مقدار آن‌ها را مخفی می‌کند و به صورت کد می‌فرستد. در مقابل، روش GET این کار را به صورت نمایان انجام می‌دهد.
تفاوتهای متدهای GET و POST
تفاوت روش‌های GET و POST در پارامترهای ارسال شده، درخواست‌ها و ذخیره آن‌ها است. جدول زیر این تفاوت‌ها را به طور جزئی نشان می‌دهد.
| متد GET | متد POST |
| شما می‌توانید پارامترها را در URL ثبت کنید. | پارامترها در بدنه درخواست HTTP ثبت میشوند. |
| امکان دریافت داده‌ها با استفاده از درخواست‌های GET وجود دارد. | امکان به‌روزرسانی داده‌ها و ایجاد تغییر در سرور وجود دارد. داده‌ها هم در سرور ذخیره میشوند. |
| فقط ۲۰۴۸ کاراکتر در URL جا میشوند. | محدودیتی در تعداد کاراکتر وجود ندارد. |
| فایل‌های Cache بارگیری نمی‌شوند و مکانیسم‌های زیاد بین شما و سرور وجود دارد. | داده‌ها بدون Cache به‌روزرسانی میشوند. |
| امکان تغییر در سرور وجود ندارد. درخواست‌های GET هم به صورت متناوب ارسال میشوند. | شما می‌توانید با استفاده از درخواست‌های POST، سرور را تغییر دهید. |
| روش GET از داده‌های رشته‌ای یا String پشتیبانی می‌کند. | روش POST از انواع مختلف داده مثل داده‌های بولین و عددی پشتیبانی می‌کند. |
سخن آخر
اگر توسعه دهنده نرم‌افزار هستید و در فرایند ساخت اپلیکیشن‌های کلاینت-سرور نقش فعالی دارید، باید تفاوتهای متد POST و GET را درک کنید و با توجه به نیاز و ویژگی‌های پروژه از آن‌ها استفاده کنید. هر کدام از این روش‌ها، اهداف مختلفی دارند و ساختار تبادل داده در محیط وب را شکل می‌دهند. برای اینکه بتوانید ارتباط مؤثر و ایمنی بین کلاینت‌ها و سرور ایجاد کنید، بهتر است که با توجه به ویژگی‌ها و اهداف GET و POST، روش درست را انتخاب کنید. مثلا، برای ارسال داده‌های حساس و شخصی مثل رمز عبور و حساب بانکی، متد POST بهترین انتخاب است. در مقابل، برای مشاهده اطلاعات URL به کاربر باید از متد GET استفاده کنید.
منابع:
دیدگاهتان را بنویسید